Vastlopen in het dagelijks leven,
Klinkt zwaar en vast en zeker voor jou niet van toepassing. Want kom op, er is niks mis met jou. Je hebt een fantastisch leven, je bent gezond, hebt leuke vrienden, geniet van de dagelijkse luxe en op school wordt je graag gezien.
En toch ervaar je zo nu en dan een worsteling met je ouders, met wat je nou wilt, met dagelijkse verplichtingen en voel je onzekerheid in of je het allemaal wel goed doet.
Maar hey, je bent een tiener, waarom komt er ineens zoveel op je af en waar is de vrijheid gebleven?!
Je wilt de wereld ontdekken, op onderzoek gaan, uitproberen, volwassen worden, zelf bepalen wat je doet en met wie je om gaat.
Alleen die dagelijkse verplichtingen van school, de constante vraag wat je later wilt worden en ouders die je niet begrijpen maken dit niet makkelijk. Waarom wordt je niet gezien? Waarom is er altijd een oordeel?
Met onze jongerencoaching mag je zijn wie je bent. Zonder oordeel. Dat is namelijk niet aan ons. We begeleiden je, helpen je met advies in je behoeftevragen en geven sturing waar je mogelijk wat aan kan hebben. Maar wat we vooral doen is jou succeservaringen meegeven. Want een succeservaring draagt bij aan de motivatie, aan meer zelfverzekerdheid en meer autonomie. Je leert jezelf immers steeds beter kennen in wat je kan, kunt bereiken en waar je grenzen liggen.
Dennis:
‘Ik vond mijn tienerjaren heel zwaar. Dit liet ik natuurlijk niet merken maar ik snapte het allemaal niet. Waarom moet ik die lessen volgen? Waarom doe ik het steeds niet goed? Waarin ben ik in mijn gedrag nu weer te ver gegaan? De motivatie vond ik in ijshockey: een compliment van de trainer, het scoren van een doelpunt, de onderlinge band/kameraadschap en gezamenlijke doel van het team, samen een verlies ervaren en erbovenop komen.. Deze ervaringen zijn voor mij de belangrijkste levenslessen uit die periode. Geleerd in sport, niet op school, niet in de goedbedoelde adviezen van mijn ouders. Hoe belangrijk school ook wel niet was, hoe goedbedoeld de adviezen van mijn ouders ook wel niet waren, ergens snapte ik het niet en werd ik ook niet begrepen. In de sport was het voor mij helder. En ja, vaak ook onbewust en kwam het besef op latere leeftijd. Maar altijd kon ik mijn ding kwijt, voelde ik mij thuis en had een doel. Sport bleek een middel te zijn om te groeien; Volwassen worden in een gemeenschap met gezamenlijke regels, verstandhoudingen, omgaan met winst en verlies, voor elkaar zorgen, je zaken voor elkaar hebben, hiërarchie, respect, je plek kennen en vooral jezelf beter leren kennen.
Daar waar ik steeds meer zoekend werd, vond ik antwoorden in kleine succesjes. Succesjes verdiend op een plek waar ik mij thuis voelde. En dat eerste kleine succesje begon met een bevestigende blik en een compliment.
Deze lessen draai ik nu ook om: een bevestigende blik en een compliment geef ik. En meer is in het begin niet nodig om iemand te laten groeien weet ik uit eigen ervaring.’
Bij Bureau Cement zorgen we voor een sterke fundering. Niet te snel, niet te veel tegelijk, kleine stapjes. Eerst een stevig platvorm creëren. Daarna kijken we wel wat we erop willen gaan zetten.